Vandaag was Charlotte’s tweede dag in de crèche. Ik was gewaarschuwd door andere moeders: “De tweede keer is gewoonlijk moeilijker dan de eerste keer. Ze weet dat je weg zal gaan”.
Dus ik met Charlotte en een klein hartje naar daar. Ik was meteen na haar ochtendslaapje (half 10 ‘s morgens) vertrokken, zodat ik haar ter plekke nog een flesje kon geven. Het eerste wat we zagen toen we arriveerden, waren alweer 2 ontroostbare babietjes. Gigi (Jaime), waar we al een aantal keer mee samen gespeeld hebben (haar ouders zijn ook fotografen). Het was Gigi’s 4e dag, maar ze was er nog altijd niet goed van. En dan Jess, zo oud als Charlotte, haar 1e dag, en die wou niet gaan slapen. Dus ik zet Charlie neer op de speelmat, tussen al dat gebleit, en ons mevrouwtje gaat gewoon vrolijk spelen. Kruipt naar de spiegel en begint naar zichzelf te lachen 🙂 “Amai die is hier op haar gemak” zei Lee, een van haar verzorgsters. Toen zei Miss Janne (de hoofdverzorgster) “Ja, zoals haar wil ik er wel 20”. Tijdens het flesje pakte ze me wel vast. Maar daarna ging ze vrolijk verder spelen. Keek zelfs niet op of om toen ik ‘dada’ zei!
Om half 3 ging ik haar ophalen. Miss Janne was nog bezig met haar te verversen en wederom vloog Charlie niet in m’n armen toen ze me hoorde! Volgens Janne had ze weer heel flink geweest. Maar 1 keertje gehuild, toen een ander kindje teveel rond haar kwam hangen en in haar weg zat. Toen ze die 2 uit elkaar gehaald hadden was alles weer ok. Ze had goed geslapen, goed gegeten (meer melk dan hier thuis!), flink gespeeld en goed wat pampertjes vuil gemaakt 😀
De verzorgsters noemen haar de ‘explorer’, omdat ze zo graag alles verkent, naar iedereen lacht en alles in het oog houdt! De meeste babietjes beginnen te huilen wanneer ze anderen horen huilen, maar Charlie kijkt en observeert en doet dan gewoon verder.
Eenmaal thuisgekomen was het een blij weerzien met haar vriendinnetje Mox…die hond krijgt dan wel een superdikke glimlach 😉
Zoals je ziet kruipt ze sinds gisteren beter op haar knietjes. En sneller ook!
Van al dat ‘exploren’ en kruipen worden kleine meisjes al snel heel erg moe. Toch nog snel een derde slaapje voor papa thuiskomt… 


Ze hebben elkaar precies gemist op de tweede opvangdag , grappig .