Je wordt pas wakker om 8 uur. Vier uur na je vorige feed en daarvoor had je ook al acht uur geslapen! Lekker lange slaapjes terug plots, dat zijn we niet meer gewend. Ik denk dat de vaccinaties van gisteren daar wel iets mee te maken hebben, twee spuitjes en het orale vaccin tegen rotavirus. Hopelijk heb je er niet te veel last van.
Na eten + pampertje vervangen ben je alweer aan het gapen. Dus om 9 uur terug bedje in. Moxie moet om 10 uur bij de kapper zijn en het is ook moedergroep, maar gelukkig zijn ze flexibel en kunnen ze wat wachten.
Het is al 10u30 wanneer ik je kamer binnen ga. De was in de kast leg. De gordijnen omhoog doe. De raam open… En je BLIJFT vast doorslapen. Je ziet er super vredig uit. “Slapen als een baby” – vooral als ze net gevaccineerd zijn blijkbaar.
Tien minuten later heb je dan toch door dat ik daar ben. Gapen. Beetje uitrekken. Belletjes blazen. Dit is weer iets nieuws. Heb je gisteren ook de hele dag geoefend, ‘blowing raspberries’ zoals ze hier zeggen, super schattig. Ik doe je wel een extra grote bib aan. XXXXXL. Die kleine driehoekige bandanas zijn dan wel in de mode, maar je zevert ze vol binnen de 10 seconden hehe.
Wanneer we Moxie (uiteindelijk) afzetten, is er een hele oude dame die over de kinderwagen komt hangen en je mee binnen helpt. Plots gaat je keel open en schreeuw je zooo hard dat er zelfs traantjes rollen uit beide ogen. Wat gek!? Normaal gezien ben je de charme zelf wanneer je een nieuw gezicht ziet, zeker als ze naar je lachen??? Geen rimpeltjes gewoon? Mama kwijt? Da’s ook weer iets nieuws!
In de moedergroep ben je terug je charmante zelf. Kleine Ryan krijgt zelfs wat lachjes en een high-five. De eerste keer dat je je leeftijdsgenootjes een blik waardig gunt! Je kijkt goed rond en let nauwgezet op wat er in mijn mondje gaat. Je eet zelf ook een beetje en valt WEER in slaap tot we Mox oppikken. Het is een lekker zonnetje buiten, lente in de lucht (22 graden) en je blaast vrolijk belletjes in het rond. Je lacht altijd wanneer ik dan een beetje terug blaas.
Thuis gekomen is het tijd voor een verse pamper. Die infant size van Huggies gaan tot 7kg, maar worden precies toch wel echt wat klein. Net zoals de Maxi-Cosi trouwens, die gaat tot 6 maand, maar je wordt binnenkort 4 maand en zit bijna aan de maximum schouderhoogte! Plus zit het echt wel krap rond je bolle hoofdje. Je groeit als kool!
Ik geef je nog een beetje eten, maar je ziet er echt nog moe uit. We zullen je maar in bedje proberen steken denk ik dan. En ja hoor, je valt meteen weer in slaap. Ocharme. Ben wel zeker nu dat je een beetje sooky bent van die vaccins.
Zo gaat het verder. Twee uur slapen. Dan weer wakker en eten. Nog even met moeke en voke Skypen, die zijn super-enthusiast dat we over een week rond deze tijd op de vlieger zitten op weg naar België. Nog wat belletjes blazen. En je bent alweer moe! Mama en papa dachten misschien naar Thai te gaan, maar het wordt take-away want je gaat alweer te bed. Dit gebeurt bijna nooit!
Na het eten volgt een lekker warm badje. Terwijl hij je wast, zingt papa liedjes voor jou à la “Charlotte, het liefste dochtertje van de hele wereld”. Die is helemaal weg van jou! Je bent alweer moe, dus nog één keertje eten en dan te bed.
Slaapwel Moppity Moo xXx
