Naast de maandelijkse foto, ga ik ook één dag per maand neerschrijven wat Charlie allemaal doet die dag. Dit gaat allemaal in haar grote dagboek zodat ze dat later ook zelf kan lezen x
Je kraait ons wakker om 6u15. Wel, eigenlijk was ik al wel wakker dankzij de volle (-> pijnlijke) borsten. Maar papa draait zich om naar mij en glimlacht. Je hebt immers alweer 10 uur geslapen! Dat weekendje naar Hunter Valley heeft je goed vermoeid precies. Bovendien gaat ons alarm af rond 6u30, dus je gevoel voor timing is perfect. We hebben het al dikwijls gezegd, maar herhalen het nog eens: hoeveel geluk we wel niet hebben met zo’n goed slapertje en etertje als jou!
Papa haalt je uit bed. Weet je dat we daar soms om vechten? Wie jou komt halen wordt met een stralende glimlach beloond. Dat kan zelfs de rijkste man in de wereld niet kopen! Papa speelt wat samen met jou (geluidjes enzo) terwijl hij je pampertje ververst (ja, daar is hij niet vies van). Terwijl hij zich klaarmaakt om te gaan werken, geef ik je dan eten. Tegen 6u50 ben je weer klaar om te gaan slapen. Je pruttelt nog een beetje, maar ik heb je slaapzakje voorverwarmd met de warmwaterkruik. Dat helpt je snel in slaap! Goed zo, dan kan ik ondertussen ontbijten, flesjes en pomp steriliseren, de afwas doen, Moxie verzorgen en een afspraak met de dokter maken (voor de rechterborst, doet verschrikkelijk pijn als je eet).
Om 8u15 wordt je terug wakker. Het lijkt me nogal vroeg om weer te eten, en je hebt precies geen honger, dus leg ik je even op de speelmat. Daar ben je niet helemaal mee akkoord. En plots heb je wel honger. Tussen de twee borsten door hebben we een heel leuk gesprekje op de verzorgingstafel, terwijl ik je andere kleertjes aandoe. Geen idee waar we het allemaal over gehad hebben, maar tateren doen we. Je valt in slaap aan de rechterborst, dus leg ik je terug in bedje. Het is 9u15. Je protesteert een beetje, maar meestal krijg je jezelf wel in slaap, dus ga ik douchen. En inderdaad, 15 minuutjes later ben je mooi aan het slapen, flinke meid!
Een uurtje later word je wakker. En je blijft schreeuwen. Ik krijg je niet meer terug in slaap! Dus om 10u40 bed uit en om 11u alweer aan de borst. En toch ben je blijkbaar moe want je valt aan die borst weer in slaap. Ach ja denkt mama, dan slaap je daar maar. Maar dan gromt Moxie naar iets en begin je terug te eten haha. Je valt weer in slaap, dus rond 11u26 probeer ik je in bedje te leggen. Oei oei, dat vind je absoluut NIET fijn. Ik probeer je in slaap te krijgen, maar niets lukt. Warmwaterkruik, white noise, nappy change, etc… Uiteindelijk, een uur later, steek ik je in de Ergo drager, in de hoop dat ik eindelijk zelf kan gaan lunchen. Zelfs dan blijf je nog schreeuwen, dus ga ik eerst de was binnenhalen, terwijl ik zachtjes zing en heen en weer wieg. Dat lukt! Je slaapt eindelijk! Juij, ik kan eindelijk lunchen, al bouncend op de zitbal (anders wordt je wakker). Terwijl de kruimeltjes op je hoofd vallen, begin je zelfs te snurken! Ik panikeer al lichtjes als ik bedenk dat er een tijd gaat komen wanneer de Ergo en de borst niet meer kunnen gebruikt worden om je in slaap te krijgen. Maar dat zien we dan wel weer 😉
Ik steek je maxi-cosi terug in elkaar. Die heeft de poonamis tijdens onze Hunter Valley trip niet helemaal overleefd. Gelukkig alles ok na een flinke wasbeurt! Ik heb zelfs nog tijd over om wat fotootjes te downloaden en op onze blog te posten, joepie.
Het is half drie en we moeten rond kwart voor vier bij de dokter zijn. Dus moet je rond drie uur toch wel beginnen eten. Nog net tijd genoeg om even met jou en Moxie een blokje rond te wandelen, dan is dat beestje ook weer content. En ja hoor, wanneer we terug aankomen, word je wakker, etenstijd! Naarmate de dag vordert, eet je altijd wat trager en trager, dus het wordt nog haasten om op tijd bij de dokter te zijn! Hadden we niet moeten doen blijkbaar. Het is een uur wachten. Boe. Ik wordt een beetje wanhopig als ik zie hoe je van perfect lachende en goedgezinde baby in bleiterige, slaperige kleine verandert. Stomme dokters hier ook. Uiteindelijk blijkt de pijn gewoon een cracked nipple te zijn. Lesje geleerd: enkel ‘s morgens vroeg nog afspraken bij de dokter maken. Je valt meteen in slaap in auto op de terugweg. Maar de rest van de avond ben je een beetje huilerig, zelfs tijdens Skype met moeke en wanneer papa thuiskomt. Je bent maar rustig wanneer je op mijn schouder kan hangen, of aan de borst (terwijl mama en papa naar Orange is New Black kijken) en dan val je weer in slaap. Je moet nog even wakker zijn voor je grote nacht-slaap, dus we steken je in badje en Skypen met oma. Om negen uur nog de laatste maaltijd. Dit doen we samen, al liggend op het grote bed. Dat vind ik super relax. De fijnste manier om borstvoeding te geven. Samen liggen we dan, buik tegen buik, terwijl ik je knuffel of in je handjes knijp. En jij eet dan ook beter.
Dan is het half tien, ik wens je slaapwel (zoentje) en papa stopt je in je bedje. Je protesteert zelfs niet meer. Slaapwel lieverd xXx
