Hallo allemaal,
Bram hier… Zondagmorgen, dus nu eindelijk even tijd voor een postje! Zijn jullie allemaal wel even benieuwd naar vermoed ik.
Woensdag gearriveerd na een toch wel voorspoedige vlucht. Allee, vooral Bram heeft een eindje kunnen slapen nadat hij vakkundig de medepassagier op zijn driezetel-rij heeft weggekeken. Ander probleem zijn die stomme bleiters van bengels die ze verspreid op het vliegtuig opstellen. Oh, de horror! Na 14 uur zitten die ook niet meer stil. Zouden ze die niet méér kunnen laten betalen of zoiets? Het entertainment systeem bij Etihad Airlines is gloednieuw en zeer fijn om mee te werken: een hele hoop films te kiezen en te laten starten op een eigen gekozen moment (vorige keer enkel bij KLM gezien). Aanraders: Walk the Line, Stardust en Ratatouille. Minder: Chronicles of Narnia, The Station Agent.
Des morgens rond acht uur (10 uur vóór op jullie) gearriveerd op de luchthaven en al proberen te anticiperen op de quarantaineverhalen van Ilse in november, waar ze tot twee uur moest wachten om te zien of er geen beestjes in je koffer of modderspatjes op je schoenen zitten (eens iets anders dan controleren op gesmokkeld plutonium). Maar nee hoor, wij waren niet zuur en binnen de 10 minuten stonden we buiten! Geldjes uit de muur gehaald (10 Aussiedollars is zowat 6 euro) en taxietje genomen naar ons hotel in de binnenstad van Sydney. De taxichauffeur was een Zuidkoreaan die al 35 jaar in Sydney woonde en waar die mens nog altijd niet over was, was het feit dat Kerstmis in putje zomer wordt gevierd. We moeten toegeven, het is raar ook (foto’s worden nog wel toegevoegd): mensen in badpak die langs een kerstboom lopen. Zijn kinderen die in Sydney waren opgegroeid, vonden het dan weer gek dat het sneeuwde rond Kerstmis. Achja, tis maar wat ge gewoon zijt…
Voor een lokatie van ons hotel, klik hier (dit is vlam in het Central Business District, CBD).
Jep folks, dit is vlakbij de Harbour Bridge en the Opera House! De hotelkamer is eigenlijk een grote studio, met keuken en al. Mooi mooi. Om niet volledig onderuit te gaan zijn we toch maar een paar uurtjes in bed gekropen rond de middag om de jetlag een beetje voor te zijn. Nadien opstaan was niet al te erg, buiten was het een lekkere 29 graden met een zacht windje. Woensdag niet al te veel meer gedaan buiten een terrasje in de vlakbij gelegen Darling Harbour (eigenlijk een commerciële aaneensluiting van restaurantjes en bars rond een hoop water). Het coole is dat je van hieruit ook boottaxi’s en ferry’s kan nemen naar andere plaatsen rond de baai. Maar de belangrijkste dingen we die opgestoken hebben woensdag is dat:
- Ze hier (inderdaad) geen paprikachips hebben!!!! Hoe Bram dit gaat overleven, weet ie nog niet goed. Ilse ziet het op dat gebied nog wel zitten (alhoewel, ook geen Salt&Pepper ribbelchips?!?)
- Ze hier terrasjes hebben! Een echte terrascultuur, waar er bier kan gedronken worden op straat. Dat lijkt misschien wat raar, maar bijvoorbeeld in Hawaii, waar het ook meestal schitterend terrasjesweer is, mag dit dus niet, en zie je er dus ook géén.
- Overal zie je groen. Zelfs in de drukste straten staan hier hopen bomen en parken.
- Built-in wardrobes, handig!!!
- Ze hier soms diagonaal drukke banen oversteken, waarbij de auto’s rood hebben in alle richtingen en alle voetgangers groen.
- De belangrijkste bieren hier zijn Toohey’s (van Sydney) en Victoria Bitter (van Melbourne). Foster’s is hier (gelukkig) nergens te vinden, alhoewel Bram VB er van verdenkt hard op Foster’s te trekken.
- België is hier vooral bekend van Justine Henin (grote posters met reklaam voor Australian Open, ze staat naast Hewitt), Stella Artois (een bittere, chemische versie van de Stella van bij ons, of zijn we het zachtere bier hier al gewoon?), andere bieren, en wafels. Chocolade is hier eigenlijk niet zo bekend van bij ons, want ze hebben hier hun eigen (zoetere) chocolade waar ze behoorlijk trots op zijn. En ze vinden onze reispassen ook bijzonder mooi om één of andere bizarre reden (heb ik hier al drie keer gehoord). Zal wel een soort van reispassen-fetisjisme zijn die ons nog niet helemaal duidelijk is.
- De plaatselijke GB hier open is van 6 uur smorgens tot 12 uur snachts, en dit élke dag.
- Het hier allemaal nogal Amerikaans aandoet, zowel kwa stedenbouw als “we hebben hier een formulier dat ge moet invullen en daar moet zeker een kopie van uw paspoort, rijbewijs, bewijs van schoorsteenvegen, nummerplaat en al uw inentingen bij”. Alleen, in de praktijk zeggen ze: “Bwa, als uw naam er al op staat, is het al wel goed! Geef maar hier dat papier!”. Kortom, no worries, en het is inderdaad allemaal wat meer op het gemak. In België doen ze er rap veel moeilijker over.
- Ge moet toch wel oppassen als je iets verkeerd uitvreet. En zolang je braaf bent, is alles ok en blijven ze vriendelijk. Hier hangen overal van die verborgen camera’s tot in de parken toe (om de 20 meter). Eerlijk gezegd heb ik er nog nergens zoveel gezien dan hier.
- Aja, en ze zijn hier ook wel een pak vriendelijker. Iedereen is hier je ‘mate’. Alleen zijn ze soms zooooo moeilijk te verstaan. Binnensmonds mompelen met een vocabulaire waar in vergelijking die van West-Vlaanderen nog aardig tegen die van Limburg aanleunt. Hopelijk nemen we het snel over.
Bon, donderdag dan maar. Continue reading Sydney: I see gay people!